เรื่องราวของ พุทธพร ขันแก้ว “ปอ” หรือฉายาที่คนส่วนใหญ่พูดถึงคือ “ครูขอนไม้” อาสาสอนเด็ก ๆ โดยไม่รับค่าตอบแทนใด ๆ ซึ่งโดยปกติแล้วคนที่มารับหน้าที่เป็นครูอาสาจะทำหน้าที่อยู่ได้เพียงไม่นาน แต่กลับกันครูขอนไม้คนนี้ทำหน้าที่สอนเด็กบนดอยมาแล้วกว่า 2 ปี ครูขอนไม้มักพูดเสมอว่า “การเป็นครูอาสาไม่ได้ค่าตอบแทนก็จริง แต่สิ่งที่ได้กลับมาก็คือมิตรภาพ และรอยยิ้มของเด็ก ๆ”
ย้อนอดีตไปก่อนหน้านี้ ครูขอนไม้ทำงานที่เกี่ยวกับภาษาจีน และตัดสินใจลาออกมาเพื่อค้นหาชีวิต จนได้พบว่า การเป็นครูอาสาเป็นสิ่งที่ตอบโจทย์มากที่สุดเพราะนอกจากการสอนหนังสือให้เด็กอ่านออกเขียนได้แล้ว ครูขอนไม้ยังสอนทักษะชีวิต เช่น ความเป็นผู้นำ มีความรับผิดชอบ ในฐานะเป็นครูอาสา ครูขอนไม้ยังผลักดันให้เด็กมีโอกาสเข้าไปเรียนในโรงเรียนเหมือนกับเด็กอื่น ๆ ครูขอนไม้ย้ำว่า การทำหน้าที่ของครูอาสาจะสามารถช่วยลดปัญหาสังคมลงได้ส่วนหนึ่ง ถ้าเป็นไปได้ อยากให้รัฐบาลให้ความสำคัญในเรื่องเหล่านี้ ไม่ว่าจะเป็น การสนับสนุนครูอาสาฯ หรืองบประมาณเพื่อให้เด็ก ๆได้มีโอกาสเรียนอย่างต่อเนื่อง
และการเป็นครูอาสาของครูขอนไม้ คือการให้ที่แท้จริงไม่ได้จำกัดอยู่เพียงแค่การให้วัตถุสิ่งของเสมอไป มีการให้หลาย ๆ แบบ เช่น เวลา แรงกาย ทักษะความรู้ ความสามารถ ความรัก ความเมตตา หรือแม้แต่ รอยยิ้ม กับเด็ก ๆ บนดอยที่ห่างไกล เพราะนอกจากจะได้ช่วยเหลือ และสร้างความสุขให้กับสังคมแล้ว สิ่งที่ได้รับ คือ การเรียนรู้ที่จะพัฒนาตัวเองไปพร้อม ๆ กับการรู้จักกับความสุขที่เรียบง่าย และนี่คือแนวคิดของ พุทธพร ขันแก้ว หรือที่เรารู้จักกันในนามของ “ครูขอนไม้หัวใจอาสา”
